Гэтых абаяльных дзяўчат, хоць абедзве немясцовыя, ва Ушачах ведаюць ужо многія. Атрымаўшы вышэйшую медыцынскую адукацыю, і палачанка Анастасія Цярэшчанка, і віцябчанка Лізавета Грэнь (на здымку) не пабаяліся прывычны гарадскі ўклад змяніць на наш ціхі раённы. Прычым, зрабілі гэта па ўласным выбары і жаданні, папоўніўшы ў жніўні бягучага года калектыў Ушацкай цэнтральнай райбальніцы.
Аб прафесіі медыка абедзве марылі з дзяцінства. І хаця стаж пакуль маюць невялікі, з радасцю бяруцца за асваенне новых гарызонтаў: псіхатэрапеўт Анастасія пры патрэбе падмяняе псіхіятра-нарколага, з нядаўняга часу паралельна выконвае абавязкі фізіятэрапеўта, а ўрач агульнай практыкі Лізавета не раз “перакваліфікоўвалася” ў часова адсутнага інфекцыяніста і нават хірурга.
Штогод Віцебскі медуніверсітэт выпускае каля 600 урачоў і фармацэўтаў. Сёлета пасля заканчэння медыцынскіх ВНУ краіны на першыя працоўныя месцы прыбылі больш 2300 маладых спецыялістаў.
Прызванне – дапамагаць
А.Цярэшчанку невыпадкова блізкія называюць “дапамагатым” па натуры. Яшчэ маленькай цягнула дамоў з вуліцы ўсю хворую жывёлу. Калі падрасла – з аднадумцамі наведвала дзіцячыя дамы і прытулкі для састарэлых, у студэнцкія гады ўзначальвала валанцёрскі цэнтр ВДМУ. Дарэчы, калі вучылася, паспявала падпрацоўваць медыцынскай сястрой – чэрпала карысныя веды ад вопытных урачоў-практыкаў.
Калі прыйшоў час вызначыцца са спецыфікай будучай прафесіі, Насця абрала псіхатэрапію, стаўшы, як кажуць, і псіхіятрам, і псіхолагам адначасова. “Чалавечы мозг – вельмі цікавы, дагэтуль дасканала не вывучаны, – з захапленнем расказвае малады спецыяліст. – Разбірацца ў асаблівасцях уздзеяння псіхікі на паводзіны чалавека, яго самаадчуванне можна бясконца. Ну а дапамагаць пацыентам справіцца з унутранымі перажываннямі, бяссонніцай, суіцыдальнымі думкамі, а часам (напэўна, зараз многіх здзіўлю) і павышаным ціскам – сапраўднае задавальненне. Адзінае, што засмучае, – боязь людзей ісці на прыём да спецыялістаў майго профілю – маўляў, “мы ж не псіхі, нам гэта не патрэбна”. Хачу ўдакладніць: ніякага ўліку ў мяне няма, ды і медкарты заводзяцца асобныя, доступ да якіх іншыя не маюць. На сеансе ж у залежнасці ад канкрэтных патрэб можам проста пагутарыць, выкарыстаць спецыяльныя методыкі, напрыклад, арт- і гештальттэрапію, прызначыць медыкаментознае лячэнне”.
Работа Анастасіі не абмяжоўваецца прыёмам пацыентаў у паліклініцы – кансультуе ў стацыянары, выязджае на выклікі на раён, актыўна займаецца прафілактыкай – праводзіць у школах тэматычныя лекцыі, дыялогавыя пляцоўкі, гульнявыя ўрокі. Многазадачнасць – гэта дакладна пра яе, бо паспявае і ў грамадскім жыцці калектыву ўдзельнічаць. Нядаўна, напрыклад, годна прадставіла Ушацкую ЦРБ на конкурсе “Малады спецыяліст – 2024” сярод работнікаў устаноў аховы здароўя Віцебшчыны. У вольны ж ад работы час А.Цярэшчанка займаецца самападрыхтоўкай у сферы псіхіятрыі, удасканальвае веды такога профілю ў адным з маскоўскіх прыватных універсітэтаў.
У арсенале – веды і дабрыня
Кабінет урача агульнай практыкі Л.Грэнь у прыёмны час ніколі не пустуе – да ўважлівага, тактоўнага ў зносінах спецыяліста з рознымі праблемамі (ад простага насмарку да сур’ёзных хвароб сэрца) спяшаюцца многія – за змену рэдка калі менш 40 пацыентаў бывае. І кожны выходзіць адсюль не проста з прызначанымі лекамі, карыснымі рэкамендацыямі, але і добрым настроем.
“Работу сваю вельмі люблю, хаця простай яе наўрад ці назаву, – прызнаецца Лізавета. – Прыём пацыентаў у паліклініцы і на доме, выязныя дыспансерызацыя і вакцынацыя, начныя дзяжурствы, ну і традыцыйна папяровая работа, якой вельмі шмат”. Дарэчы, у апошнім мы мелі магчымасць упэўніцца падчас сустрэчы з маладым доктарам – горы медыцынскіх карт былі на стале, на кушэтцы і стулах, а яшчэ стосы пухлых папак з дакументамі… Каб нічога не ўпусціць, патрэбны асаблівая сабранасць, унутраная дысцыпліна. А яны ў нашай гераіні дакладна ёсць, што разам з любоўю да біялогіі некалі паўплывала на выбар будучай прафесіі.
Калі выдаецца вольная хвілінка – Л.Грэнь любіць пачытаць, заняцца вязаннем ці прагуляцца па Ушачах, дзе да нядаўняга часу, як і Анастасія, ніколі не бывала. “У вас цудоўны раён і калектыў райбальніцы выдатны! – прызнаюцца дзяўчаты. – Азнаямляльную экскурсію для нас правялі, жыллём забяспечылі. З любым пытаннем можна звярнуцца да галоўнага ўрача райбальніцы Юрыя Валянцінавіча Пацёмкіна, функцыянуе і патрэбная маладым спецыялістам сістэма настаўніцтва. Што яшчэ трэба для паспяховага старту?!”.
Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ.
