Жанчыне знайсці работу заўсёды цяжэй. Гэту практыку многіх краін, аднак, аспрэчвае становішча спраў на Ушаччыне. Аб’явы запрашаюць на работу, а вакансіі тым не менш існуюць. Вось і прадпрыемства “Патоля” праводзіць адбор работніц на некалькі месцаў, што засталіся ў другой змене. Якія патрабаванні прад’яўляюць наймальнікі? На што рэальна могуць разлічваць швачкі? Гэта і высвятлялі пасля трох месяцаў працы на Ушаччыне ТАА “Патоля”. 
– У нас ужо з’явіліся перадавікі, – з гонарам паведаміла дырэктар прадпрыемства Алена Рыгораўна Жаваранак. – Алена Кірпічонак і Ніна Балаган (на здымку) з першай змены выканалі норму і атрымалі адпаведна 690 і 844 тысячы рублёў.
Прама скажам, неблагі заробак для Ушачы. Немалаважныя іншыя “плюсы” прадпрыемства. Па-першае, добрыя ўмовы працы. “Патоля” размешчана ў цэнтры гарпасёлка, у адрамантаваным светлым памяшканні, дзе з’явіўся і паўнацэнны куток адпачынку з мікрахвалевай печчу, халадзільнікам, чайнікам. Тут за абедам і застала жанчын. Алена Кірпічонак усміхнулася на пытанне, ці цяжка было справіцца з нормай.
– Я швачка па спецыяльнасці… Аднак і Ніна, былы прадавец, таксама выканала норму. Яна ж у нас невялікая – 60 працэнтаў ад той, што выконваюць швачкі на “Мілавіцы”. Паступова павялічыцца да 95 працэнтаў, значыць, і заробкі вырастуць.
– Норма ў нас рэальная, усярэдненая ад тых аб’ёмаў, што выконваліся на галаўным прадпрыемстве, – тлумачыць заснавальнік “Патолі” Віктар Іванавіч Драгун. – І людзі, якія з ёй спраўляюцца, атрымліваюць 1,5-2 мільёны. Заробак, можна сказаць, празрысты – ад зробленага, плюс прэміі ў 50 працэнтаў. Таму, калі ўшачанкі будуць спраўляцца з поўнай нормай, а яна на 5 працэнтаў менш мінскай (не 100, а 95%), то і заробкі будуць удвая больш.
Канечне, прадпрыемства спецыфічнае. Патрабуе абсалютнай дакладнасці – тавар мініяцюрны, дарагі і ідзе пераважна на экспарт. І трэба зазначыць, што партыі з бракам, якія б вярталіся на “Патолю”, былі адзінкавыя ў самым пачатку працы прадпрыемства.
На што яшчэ звяртае ўвагу чалавек пры пошуку работы: умовы і графік працы, пастаяннае ці часовае месца. І гэтыя ўмовы таксама на карысць “Патолі”. “Мілавіца” мае трывалы рынак збыту, прычым на экспарт, нарошчвае аб’ёмы і зацікаўлена ў прафесіяналах. Для гэтага вучыць, бярэ нават тых, хто не мае ніякіх навыкаў шыцця. Па-другое, зацікаўлена ў росце работніка і таму прадстаўляе на час сесій аплачваемы водпуск. Такая норма захавалася сёння на адзінкавых прадпрыемствах. Гэта ідэальная форма для дзяўчат, якія мяркуюць спалучаць вучобу на завочным аддзяленні з працай.
Што яшчэ адзначыла для сябе ў “плюсах” “Патолі” – гэта графік работы. Дванаццаць гадзін у змену два дні, а потым два выхадных. Застаецца шмат вольнага часу для хатніх спраў. А выбралі яго самі швачкі, калі абмяркоўвалася, як лепей наладжваць змены.
Шчыра кажучы, не заўважыла мінусаў у новым прадпрыемстве. Хіба толькі тое, што працаваць усё ж давядзецца – так, грошы тут дарэмна не плацяць. Як, дарэчы, у любым іншым месцы.
В.КАРАЛЕНКА.
Пятница, 4.04.2025
