Ідэя стварэння музея партызанскага руху належыць камандзірам брыгады імя П.Панамарэнкі М.Уткіну і першага на Ушаччыне партызанскага атрада “Смерць фашызму” Ц.Плахатнюку. Ад імя партызан Полацка-Лепельскай зоны прапанова ў 1967 была накіравана ў ЦК КПБ. Уладзімір Елісеевіч Лабанок, чыё імя было прысвоена музею ў 1999-м, так і не ўбачыў сучасную экспазіцыю, не дажыў год. На галоўным фасадзе музея – манументальная кампазіцыя “Прарыў” мастака Ю.Любімава, а за манументальныя роспісы ў вестыбюлі мастак У.Крываблоцкі ў 1986 годзе атрымаў прэмію Ленінскага камсамола. Аналагічнага будынка, такога велічнага і прыгожага ў Беларусі няма.
Шматлікія фотаздымкі, дакументы, асабістыя рэчы, баявыя ўзнагароды, сцягі, зброя, партызанскія газеты і лістоўкі, карціны мастакоў-партызан сведчаць аб гераічных подзвігах Ушаччыны, воінах, якія ляглі ў абарончых баях. Шмат раздзелаў, прысвечаных знакамітым землякам. Героі таксама ўвасоблены ў творах мастакоў-партызан, многія выстаўлены ў зале “Партызанская карцінная галерэя”. Пастаянна змяняе свае экспазіцыі выставачная зала. Далёка не ўсё змешчана ў залах, сёння ў фондах музея захоўваецца больш 20 тысяч экспанатаў. Усё гэта наш музей. Ён пачэсна размясціўся ў цэнтры гарпасёлка, стаў месцам памяці і культуры. Сёння ён стварае адзіны гістарычны ансамбль разам з мемарыяльным комплексам “Прарыў” і сядзібай-музеем Васіля Быкава ў Бычках.
Ніхто не зможа расказаць і не ведае дакладней гісторыю партызанскай зоны, чым супрацоўнікі музея, сярод якіх пераважна маладыя работнікі. Штогод тут праводзяць каля 150 экскурсій. Прыемна адзначаць, што ва ўсіх наведвальнікаў музея застаюцца самыя лепшыя і незабыўныя ўражанні, а галоўнае, ёсць жаданне прыйсці сюды яшчэ раз.
калектыў музея.