515 гадоў з моманту з’яўлення пісьмовых звестак аб Ушачах, як вялікакняжацкім мястэчку, заснаваным пры замку. 210 гадоў таму Ушачы становяцца цэнтрам Лепельскага павета. 130 гадоў з дня адкрыцця Маладолецкай царкоўнапрыходскай школы. 115 гадоў таму адбылося выступленне сялян вёсак Гута, Клапы і мястэчка Ушачы супраць графа Плятэра. 95 гадоў таму створаны Ушацкі валасны рэвалюцыйны камітэт. 90 […]
Продолжить чтение
Усё пачалося трыццаць гадоў таму, калі ў краіне пры Дамах культуры актыўна ствараліся аматарскія аб’яднанні для людзей пажылога ўзросту. «Жадаючых спяваць у ветэранскім хоры, напэўна, знойдзецца нямала і ў нашым раёне», — падумала малады культработнік Ушаччыны Іна Сяргееўна Клімава і занялася падборам удзельнікаў будучага творчага калектыву. Абзвоньвала знаёмых, хадзіла з асабістымі запрашэннямі па дамах. Найперш […]
Продолжить чтение
Ушацкая дзіцячая школа мастацтваў сёлета адзначыла сваё 45-годдзе. Гэта ўстанова адукацыі на працягу амаль паўстагоддзя не толькі выконвае сваю галоўную функцыю — дае дзецям дадатковую — музычную адукацыю, але і праводзіць культурна-асветніцкую работу, выступае перад публікай з яркімі, прафесійнымі нумарамі. Канцэрты школы мастацтваў — заўсёды свята. Аркестр народных інструментаў пад кіраўніцтвам М.А.Грынберг і дзіцячы хор […]
Продолжить чтение
Сфера культуры заўсёды на віду, а яе работу ацэньваюць не столькі паказчыкамі і лічбамі, колькі ўражаннямі і эмоцыямі гледачоў і ўдзельнікаў канцэртаў, свят, выстаў. Аб здабытках і дасягненнях галіны, работнікі якой адзначаюць заўтра сваё прафесійнае свята, наша гутарка з намеснікам загадчыка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама Марыяй Аляксееўнай Шаўчэнка.— 2014 год […]
Продолжить чтение
Нашаму славутаму земляку, Народнаму артысту Беларусі Генадзю Міхайлавічу Гарбуку 24 ліпеня споўнілася 80 гадоў. Лаўрэат Дзяржаных прэмій Савецкага Саюза і Беларусі, прэміі Прэзідэнта “За духоўнае адраджэнне”. На Міжнародным кінафестывалі ў Загрэбе атрымаў прыз за лепшую мужчынскую ролю ў фільме “Знак бяды”. Яго партрэт знаходзіцца ў Лонданскай кінаакадэміі. Не магло не быць ў Генадзя Міхайлавіча ўсіх […]
Продолжить чтение
– Я ўвесь час рухаюся, прымушаю сябе не сядзець на месцы, пажыць яшчэ хочацца, – Елісей Данілавіч Шыпулін дзяліўся сваім ладам жыцця з франтавымі сябрамі (на здымку). Кажуць, той, каго ўжо пахавалі – будзе доўга жыць. І ён, ужо ляжаўшы ў брацкай магіле, пацвярджае гэта. Елісей Данілавіч прыехаў на Дзень Незалежнасці ажно з Бранскай вобласці […]
Продолжить чтение
Кожны пражыты год, ды што там год – дзень, для ветэранаў Вялікай Айчыннай – ужо выпрабаванне. Але, калі засталася моц у саслабелых нагах ці калі лекі яшчэ здольныя на некалькі гадзін “вярнуць у строй” зношанае сэрца, 9 Мая яны абавязкова прыйдуць на сваё самае дарагое свята. Ускладуць кветкі да магіл загінуўшых сяброў, успомняць тых, хто […]
Продолжить чтение
– Вы памятаеце наш паход у Улу? Я прапанавала вам потым напісаць водгук, кожнаму на сваю тэму. Табе, Галя, дасталася ноч. – Я захоўваю вашы дзённікі. Засталося таксама мноства фатаграфій артыстаў, якія вы збіралі. – А памятаеце, як хлопцы раскапалі маргарыткі з-пад снегу і дарылі нам? Сведкай такога дыялогу паміж класным кіраўніком, заслужанай настаўніцай БССР […]
Продолжить чтение
1 студзеня 2014 года для работнікаў Ушацкага раённага ваеннага камісарыята – гэта не толькі навагодняе свята, а яшчэ і адметны юбілей. Менавіта ў першы дзень 1944 года быў створаны наш райваенкамат. Хоць да вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў на той момант было яшчэ паўгода, непазбежнасць гэтай падзеі была відавочнай, таму на тэрыторыі краіны пачалі стварацца […]
Продолжить чтение
Ушаччына здаўна славілася сваімі народнымі майстрамі. Заўсёды жылі на нашай зямлі сапраўдныя самародкі, вырабы якіх выклікалі захапленне ва ўсіх, хто іх бачыў. Вось толькі аўдыторыя гледачоў была не такой шырокай, якой яны былі вартыя. Майстры, як кажуць, варыліся ва ўласным соку, стваралі шэдэўры, якія раз-пораз дэманстравалі на выставах, але збольшага вырабы пыліліся на дамашніх паліцах… […]
Продолжить чтение
“Маці плача ўначы. Мусіць, зноўку ў сне бацька ідзе ў партызаны, ці я на дарогу выходжу…” Цішыня на месцы спачыну аўтара гэтых радкоў Валерыя Маслюка. Нібыта абдумвае ён, як менавіта тут, на Ушаччыне, вучыўся ў школе, набіраўся жыватворнага творчага соку ад людскіх зносін, літаратурных традыцый, непаўторнай мясцовасці. Вельмі многія ў нас памятаюць яго і шкадуюць, […]
Продолжить чтение